Kobieta współuzależniona a kobieta w terapii. Co daje zmianę?
Kobieta współuzależniona , w ogóle osoby współuzależnione na początku swojej drogi terapeutycznej często są zagubione, nie do końca wiedzą co dokładnie terapia współuzależnienia miałaby zmienić w ich życiu.
Wielokrotnie zdarza się, że szukają pomocy dla swoich uzależnionych bliskich- chcą dzięki wiedzy wyniesionej z terapii uzdrowić swojego alkoholika. Dowiedzieć się, co jeszcze mogą zrobić, by w końcu przestał pić.
Trudno jest im mówić o sobie i swoich odczuciach. Przez lata ich myśli i emocje krążyły wokół jednej, kluczowej dla nich sprawy. W około osoby uzależnionej i jej picia, brania lub grania. Dopiero w trakcie trwania terapii często uświadamiają sobie, że osobą, na której zmianę mają wpływ, są one same.
Terapia dla osób współuzależnionych to szansa na nowe życie. Co takiego zmienia się w towarzyszach życia osób uzależnionych podczas trwania terapii oraz po jej zakończeniu?
KOBIETA WSPÓŁUZALEŻNIONA A ZDOBYCIE ORIENTACJI W AKTUALNEJ SYTUACJI ŻYCIOWEJ
Osoby współuzależnione często przez dłuższy czas nie zauważają, co tak naprawdę dzieje się wokół nich. Boją się zmiany lub wstydzą się, biorąc za siebie odpowiedzialność za sytuację panującą w domu.
Zaprzeczanie i minimalizowanie problemu alkoholowego lub narkotykowego znacznie wydłuża czas podjęcia terapii. Kiedy jednak już do tego dojdzie, współuzależniony ma szansę przyjrzeć się swojemu położeniu.
Po odbytej terapii wiele się zmienia- osoba współuzależniona przede wszystkim zdaje sobie sprawę, że jej bliski ma problem. Zauważa, że problem ten dotyka całego systemu rodzinnego, wprowadzając w niego ogromną destrukcję i chaos, wpływając niekorzystnie na wszystkich jego członków.
Już w trakcie terapii, kobieta współuzależniona dostrzega aktualną sytuację w bardziej realistycznym świetle- widzi niszczące ją zachowania osoby uzależnionej, ale przede wszystkim daje sobie przyzwolenie na to, by nie godzić się na życie w ten sposób.
Motywacja do zadbania o siebie i wprowadzenia zmian w życie rośnie, zwiększając szansę na skuteczne działanie ochraniające siebie i najbliższych.
KOBIETA WSPÓŁUZALEŻNIONA A DOSTRZEŻENIE WŁASNEGO UWIKŁANIA
Oprócz dostrzeżenia problemu uzależnienia u swojego partnera, istotnym elementem terapii jest ujrzenie przez osobę współuzależnioną uwikłania w sytuację nałogową.
Osoby współuzależnione, z racji działania własnych mechanizmów obronnych często nie widzą potrzeby zmiany we własnym funkcjonowaniu.
Wiele z nich przychodząc na terapię chce uzyskać wskazówki, jak zmienić uzależnionego- co zrobić, żeby przestał pić, jak skuteczniej go kontrolować i ochraniać przed destrukcją i negatywnymi konsekwencjami nałogu.
Osoby współuzależnione w trakcie trwania terapii oraz po jej zakończeniu mają świadomość własnego uwikłania w sytuację picia bliskiej osoby.
Rozumieją, że kontrolowanie jej zachowań i krążenie wokół niej niczym czujny satelita tylko pogarsza sytuację. Dlatego wprowadzają w życie nowe zachowania, mające na celu zdystansowanie swoich myśli, emocji i działań od osoby uzależnionej.
KOBIETA WSPÓŁUZALEŻNIONA A BYCIE BLIŻEJ SIEBIE
Główną cechą syndromu współuzależnienia jest ciągłe skupianie się na osobie uzależnionej, zachowywanie nieustannej czujności wobec tego co robi oraz jak się obecnie czuje.
Praca własna na terapii dla osób współuzależnionych pomaga w odcięciu się od symbiotycznego układu z osobą uzależnioną. Osoba współuzależniona zaczyna zwracać większą uwagę na własne potrzeby, a co ważniejsze- mówić o nich wprost oraz je samodzielnie zaspokajać.
Życie w związku z osobą uzależnioną sprawia, że frustracja potrzeb (nawet tych podstawowych) jest nagromadzona w dużym stopniu. Dzięki przejściu terapii, osoby współuzależnione zaczynają dbać o siebie, troszczyć się o swoje zdrowie psychiczne oraz fizyczne.
Zwracają większą uwagę na swoje emocje- zaczynają je wyrażać w sposób konstruktywny, w szczególności gromadzone i tłumione, często przez lata, pokłady złości, gniewu, smutku i żalu. Pozwalają sobie na doświadczanie tych stanów emocjonalnych oraz dawanie im wyrazu za pomocą zdrowych, asertywnych metod.
Po tylu latach uwikłania nie jest to łatwe, ale tylko uzyskując świadomość własnych odczuć i ćwicząc ich wyrażanie, można wprowadzić nowe nawyki.
Ważnym elementem zdobycia nowych umiejętności po terapii jest uzyskanie emocjonalnej niezależności przez osoby współuzależnione. Przejawia się ona tym, że alkoholik czy osoba uzależniona od narkotyków nie jest już głównym źródłem nieprzyjemnych myśli i odczuć.
Osoby współuzależnione, już w trakcie terapii zaczynają uczyć się funkcjonować jako odrębne, niezależne jednostki. Bardziej wsłuchują się w siebie, co umożliwia nazywanie i rozpoznawanie własnych emocji, a także świadome wyznaczanie swoich granic psychologicznych.
Zmiana myślenia trwająca w czasie procesu terapeutycznego polega także na zdobywaniu większej pewności siebie, zaufania do własnych odczuć, podążania za nimi, przez co także podejmowanie samodzielnych decyzji przebiega o wiele sprawniej, a na pewno w większej zgodzie ze sobą.
KOBIETA WSPÓŁUZALEŻNIONA A OKNO OTWARTE NA ŚWIAT
Ukończenie terapii dla osób współuzależnionych otwiera nowe perspektywy.
Kobiety współuzależnione i mężczyźni współuzależnieni, którzy podjęli decyzję o uczestnictwie w spotkaniach indywidualnych czygrupowych, często wracają do aktywnego realizowania swoich pasji i zainteresowań, zapomnianych w pędzie destrukcyjnego życia z uzależnionym.
Poprzez sukcesywne budowanie realistycznej samooceny, zmniejsza się także poczucie osamotnienia i wyizolowania ze świata- osoby współuzależnione zdobywają większą odwagę i chętniej wychodzą z domu, odbudowując niegdyś zaniedbane relacje ze znajomymi.
ZDOBYCIE WIEDZY
W trakcie trwania terapii osoba współuzależniona zdobywa wiedzę na temat własnego problemu, ale także choroby osoby uzależnionej, z którą żyje.
Dzięki poznaniu mechanizmów własnego współuzależnienia może przede wszystkim lepiej zrozumieć stosowane przez siebie (do tej pory nieświadomie) destrukcyjne schematy działania, wikłające ją jeszcze bardziej w zapętlającą się pułapkę.
Uświadomienie sobie, które zachowania wzmacniają picie partnera, podtrzymując jednocześnie szkodliwe przystosowanie do nałogowej sytuacji, jest pierwszym krokiem ku temu, by później wyeliminować je ze swojego życia.
Natomiast za pomocą przyswojenia wiedzy w zakresie uzależnienia, osoba współuzależniona ma szansę poznać motywy działania uzależnionego.
Dzięki ich zrozumieniu, może zdjąć ze swoich ramion odpowiedzialność za picie alkoholu czy branie narkotyków przez bliskiego.
Przestać wychwytywać jego nałogowe myślenie, zwiększyć swój dystans w myśleniu i reagowaniu na zachowania uzależnionego, lub w przypadku trzeźwiejącego alkoholika- może z większą dozą cierpliwości i empatii mu w tej drodze towarzyszyć.
Zaspokajanie własnych potrzeb, umiejętność zajęcia się sobą, zmniejszenie odczuwanego niepokoju i lęku, przyzwolenie sobie na błędy i słabość, samoakceptacja, samoświadomość, emocjonalna niezależność- wszystko to jest w zasięgu ręki.
Podejmując terapię dla osób współuzależnionych, dajesz sobie szansę na zmianę, która może doprowadzić cię do zupełnie innego momentu życia- momentu, w którym mieszka spokój, poczucie szczęścia i spełnienia.